Ściany wypełniające
Ściany wypełniające
Ściany wypełniające nie odgrywają istotnej roli w statyce obiektu. Głównym ich zadaniem jest tworzenie podziału wewnętrznego wyodrębniającego pomieszczenia i przestrzenie. Ściany te mogą stanowić również przegrody zewnętrzne. Cechą charakterystyczną, wspólną dla wszystkich rodzajów ścian wypełniających jest możliwość ich demontażu w dowolnym okresie eksploatacji obiektu i zastąpienie innym równoważnym rozwiązaniem bez potrzeby adaptacji konstrukcji budynku (np. zmiany funkcjonalne pomieszczeń, zmiana elewacji). W budynkach o konstrukcji ścianowej, czyli z murowanymi ścianami konstrukcyjnymi, ścianami wypełniającymi są przeważnie ściany działowe. Niezależnie od funkcji jaką ściany wypełniające pełnią w budynku (np. przegroda wizualna, akustyczna, ogniowa) muszą one mieć odpowiednią stateczność oraz przenosić na konstrukcję budynku obciążenia na nie działające, w tym ciężar własny, tynk, zawieszone na nich przedmioty.
Ściany wypełniające są powszechnie stosowane w budynkach o konstrukcji szkieletowej. Przy wykonywaniu robót murowych należy pamiętać o tym, że ściany wypełniające muszą spełniać wszystkie wymagania: bezpieczeństwo konstrukcji, pożarowe i posiadać odpowiednią izolacyjność akustyczną.
Wskazówki wykonywania
Ściany wypełniające powinno się wykonywać po całkowitym rozszalowaniu stropów i usunięciu podpór tymczasowych. Murowanie ścian należy wykonywać możliwie najpóźniej w procesie realizacji inwestycji od najwyższej kondygnacji do najniższej.
Pierwszą warstwę należy wymurować na przekładce uniemożliwiającej zespolenie ściany ze stropem dolnym (np. papa, folia). Dolna krawędź ściany wymaga zabezpieczenia przed przesunięciem (mogą to być np. warstwy podłogowe).
Należy zwrócić uwagę, że ściany wypełniające są narażone na zarysowanie ze względu na ugięcia stropów, na których są posadowione. Zbrojenie tego typu ścian zwiększa ich odporność na zarysowanie. Zabezpieczeniem ścian wypełniających przed pękaniem jest również zastosowanie szczeliny podstropowej. Grubość szczeliny podstropowej powinna zapewnić możliwość ugięcia stropu bez ryzyka jego oparcia na ścianie wypełniającej.
Jeżeli projektuje się stropy o małej sztywności o ugięciach zbliżonych do dopuszczalnych zaleca się wykonanie ściany wypełniającej jako samonośnej w postaci sztywnej tarczy z zastosowaniem zaprawy we wszystkich spoinach wspornych i czołowych oraz ze zbrojeniem w spoinach wspornych. Zbrojenie spoin wspornych prowadzi do znaczącego opóźnienia powstania rys, a jeżeli już powstaną, to do rozłożenia ich na całej powierzchni i minimalizacji ich szerokości rozwarcia.
Szczególną uwagę należy zwrócić na dobór zaprawy murarskiej. Zaleca się stosowanie zapraw przygotowanych fabrycznie o właściwościach i parametrach odpowiednich do zastosowanych elementów murowych. W przypadku ścian wypełniających, których długość jest dwa razy większa od wysokości (L/H > 2), należy wypełnić spoiny pionowe zaprawą. Połączenie ścian wypełniających z konstrukcją (krawędź górna oraz boczne) należy wykonać w sposób zgodny z przyjętym w projekcie schematem statycznym, przy zastosowaniu odpowiednich łączników i prawidłowym ich rozmieszczeniu.